Patogen:
Oidium lycopersicum

Objawy:
Choroba może atakować pomidory we wszystkich stadiach rozwojowych, nawet siewki w fazie liścieni, ale najczęściej obserwowana jest na starszych roślinach rosnących na miejscu stałej uprawy. Początkowo na górnej stronie liści tworzą drobne, okrągłe, białe plamki, które dość szybko zlewają się ze sobą i biały, mączysty nalot pokrywa stopniowo część lub całą powierzchnię blaszki liściowej. Później biały nalot grzybni może pojawić się na łodygach, ogonkach liściowych i działkach kielicha. Czasem biały nalot grzybni z zarodnikami występuje również na spodniej stronie liści. Grzybnia O. lycopersicum nigdy nie wrasta do wnętrza liścia; rozwija się wyłącznie na jego powierzchni. Na porażonych liściach niekiedy pojawiają się żółte plamy. Grzyb w pierwszej kolejności poraża liście w dolnych partiach rośliny, lecz choroba dość szybko postępuje ku górze. Porażone liście więdną i zamierają

Ważne informacje:
Choroba rozprzestrzenia się za pomocą zarodników przenoszonych z prądami powietrza. Zarodniki konidialne najintensywniej kiełkują w temperaturze 20-28°C przy względnej wilgotności powietrza w granicach 75-100 %. W temperaturze 22-28°C i przy umiarkowanej wilgotności powietrza już po 4-5 dniach od infekcji tworzą się trzonki konidialne z zarodnikami zdolnymi do wywołania nowej infekcji.

Profilaktyka i zwalczanie:
Chemiczne zwalczanie mączniaka prawdziwego należy rozpocząć z chwilą zauważenia pojedynczych białych plamek na liściach. Chorobę skutecznie wyniszczają preparaty siarkowe ( Tiowol 800 SC lub Siarkol Extra 80 WP, 0,3 %), triflumizol (Trifmine 30 WP, 0,1 %), dinokap (Karathane 18,25 WP, 0,03 %) a także imazalil (Fungaflor 200 EC). W przypadku prowadzenia integrowanej ochrony pomidora można stosować preparat BioBlatt 25 EC, zawierający lecytynę.