Patogen:
Bakteria Pseudomonas corrugata

Objawy:
W uprawie pod osłonami bakteryjna nekroza rdzenia łodyg obserwowana jest zazwyczaj na pojedynczych roślinach pomidora, aczkolwiek znane są przypadki zniszczenia kilkudziesięciu procent roślin. Symptomy choroby uwidaczniają się zwykle dopiero po rozpoczęciu zbiorów. W dolnej lub środkowej części łodygi pojawiają się smugowate przebarwienia i pęknięcia, natomiast w wyższych partiach pędu bardzo intensywnie tworzą się korzenie przybyszowe. Rdzeń w łodydze przybiera brunatne do ciemnobrązowego zabarwienie i tworzą się w nim niewielkie jamki. Także rdzeń w ogonkach liściowych ulega dezintegracji. W strefie porażenia, znajdującej się zwykle w środkowej części łodygi, wiązki przewodzące są przebarwione. W warunkach wysokiej wilgotności powietrza rdzeń często gnije. Liście w strefie porażenia stają się chlorotyczne i stopniowo więdną. Bakteria ta nie wywołuje żadnych symptomów na korzeniach i owocach. Wyraźne i charakterystyczne objawy choroby utrzymują się przez około dwa tygodnie. Bakterioza ta obserwowana jest przede wszystkim na bujnie rosnących, luksusowo odżywionych (zwłaszcza azotem) roślinach pomidora. Łodygi porażonych roślin zazwyczaj są grubsze niż normalnie.

Ważne informacje:
Rozwojowi choroby sprzyja nadmierna wilgotność powietrza i gleby, mała intensywność światła oraz duże wahania temperatury między nocą i dniem. Bakteria P. corrugata przenoszona jest przez nasiona. Do zakażenia roślin dochodzi najprawdopodobniej już w czasie produkcji rozsady. Źródłem infekcji może być również zakażona gleba. Choroba ta jest spotykana także w uprawach bezglebowych, ale najczęściej nie powoduje odczuwalnych strat.

Profilaktyka i zwalczanie:
Metody bezpośredniego zwalczania tej choroby na pomidorze nie są znane. Pierwszorzędne znaczenie ma przestrzeganie podstawowych zasad higieny przy produkcji rozsady. W uprawie pomidorów pod osłonami unikać wysokiej wilgotności powietrza i substratu, dużych wahań temperatury między dniem a nocą oraz wysokich dawek azotu. Należy zadbać aby czas zwilżenia liści i łodyg był możliwie krótki. Zawartość potasu w podłożu utrzymywać w górnej granicy dopuszczalnego poziomu. Celowość opryskiwania roślin preparatami miedziowymi po wystąpieniu objawów choroby nie jest w pełni udokumentowana. Po zakończeniu uprawy zalecane jest odkażenie wnętrza szklarni oraz systemu nawadniającego.