Patogen:
Bacteria Erwinia carotovora subsp. carotovora

Objawy:
Powierzchnia dolnej części łodygi roślin pomidora porażonych przez tę bakterię przybiera ciemnobrązowe lub czarne zabarwienie, a tkanka parenchymatyczna pod skórką staje się wodnista. W późniejszym stadium choroby skórka przy dotknięciu bardzo łatwo odchodzi od gnijącej tkanki. Gnicie rdzenia i tworzenie się pustych przestrzeni w łodydze rozpoczyna się od jej podstawy i stopniowo postępuje ku górze. W warunkach podwyższonej wilgotności, strefa gnicia rdzenia w ciągu trzech tygodni przesuwa się zwykle o około 6 węzłów powyżej miejsca zakażenia. Roślina więdnie i zamiera. Korzenie pozostają zdrowe. Przy rozgniataniu porażonych odcinków łodygi wydziela się śledziowy zapach.

Ważne informacje:
Bakteria wnika do rośliny tylko przez zranienia. W przypadku pomidorów wrotami dla tego patogenu bardzo często są blizny powstające na łodydze po oberwaniu dolnych liści. Pierwsze symptomy choroby w postaci wodnistych, szybko powiększających się i ciemniejących plam pojawiają się już po 18 - 24 godzinach od zakażenia. Do infekcji najłatwiej dochodzi w warunkach wysokiej wilgotności powietrza, zwłaszcza gdy rośliny przez dłuższy czas są mokre. Stąd też choroba ta częściej występuje na pomidorach w tunelach foliowych niż w szklarniach. Bakteriozę tę notowano również w hydroponicznej uprawie pomidora, lecz nie stwierdzono aby czynnik wywołujący chorobę był przenoszony z rośliny na roślinę przez pożywkę. Ta sama bakteria powoduje także mokrą zgniliznę zarówno zielonych jak i dojrzałych owoców pomidora.

Profilaktyka i zwalczanie:
Metody bezpośredniego zwalczania tej choroby na pomidorze nie są znane.