Patogen:
Fusarium oxysporum f.sp. lycopersici

Objawy:
Symptomy zewnętrzne w postaci więdnięcia rozpoczynającego się od dolnych liści, często obejmującego jedną stronę rośliny, pojawiają się zwykle dopiero po około dwóch miesiącach od posadzenia. Porażone rośliny są zahamowane we wzroście i stopniowo zamierają. Na miejscu uprawy choroba może się przenosić z rośliny na roślinę przez stykające się korzenie. Stąd też w przypadku tej choroby rośliny często zamierają rzędowo.
Wewnętrznym objawem choroby jest wyraźne przebarwienie wiązek przewodzących w łodydze i ogonkach liściowych na kolor ciemnobrązowy.

Ważne informacje:
Grzyb ten ma bardzo duże wymagania termiczne. Najlepiej rozwija się w temperaturze 25-28°C. Zasiedla glebę nawet do głębokości 90 cm i może w niej przetrwać przez wiele lat bez utraty wirulencji. Pierwotnym źródłem choroby mogą być także zakażone nasiona.
Zdecydowana większość uprawianych u nas odmian pomidorów szklarniowych jest odporna na dwie rasy F.o. f.sp. lycopersici, stąd też prawdopodobieństwo wystąpienia choroby jest niewielkie.
Prawdopodobieństwo wystąpienia tej choroby zwiększa się w przypadku obecności w glebie guzaków korzeniowych, bowiem nicienie te potrafią przełamać u pomidorów genetyczną odporność na fuzaryjne więdnięcie.

Profilaktyka i zwalczanie:
Jedynie uprawa odmian pomidorów odpornych na rasę 1 i 2 i nicienie lub szczepienie na podkładkach odpornych pozwala wyeliminować tę chorobę.