samice przędziorka szklarniowca na liściu pomidora

uszkodzony liść i różne stadia rozwojowe przędziorka szklarniowca

Osobnik dorosły: owalny, samica ciemno czerwona, samiec zielonkawy z lekkim różowym zabarwieniem.
Jajo: kuliste, po złożeniu zielonkawe, później ciemno czerwone.
Larwa i stadia nimfalne: zielonkawe, z lekkim różowawym zabarwieniem.

Objawy żerowania:

owoce uszkodzine przez przędziorka szklarniowca		liść uszkodzony przez przędziorka szklarniowca

rozległe nekrotyczne plamy na liściach, wywołane żerowaniem pojedynczych samic, przy dużej populacji szkodnika mogą pojawić się rdzawe plamy na owocach (zdjęcie).

Ważne informacje:

• przędziorek szklarniowiec nie ma stadium zimującego, rozwija się przez cały rok;
• częściej występuje na pomidorach niż przędziorek chmielowiec;
• żerowanie przędziorka szklarniowca powoduje szybkie odpadanie liści pomidorów.

Występowanie:
oprócz pomidora przędziorek może atakować wszystkie uprawiane w szklarniach gatunki warzyw z wyjątkiem sałaty. Ogórek, oberżyna, papryka i pomidor zasiedlane są najliczniej.

Drogi rozprzestrzeniania się przędziorka: wraz z materiałem roślinnym oraz na odzieży pracującego w szklarni personelu.

Sposób poszukiwania szkodnika na roślinie:
w celu stwierdzenia obecności szkodnika w szklarni, od połowy lutego, dwa razy w tygodniu przeglądanie roślin znajdujących się w pobliżu rur grzejnych. S ystematyczne przeglądanie od połowy marca przez cały okres uprawy, roślin wybranych losowo z całej powierzchni uprawy (minimum 50 roślin) pozwoli na wykrycie ognisk szkodnika.

Zwalczanie biologiczne przędziorków

dobroczynek szklarniowy atakujący przędziorka szklarniowca

Walkę z przędziorkami na pomidorach w zależności od wielkości populacji i okresu występowania można prowadzić przy pomocy trzech gatunków drapieżców:

• dobroczynka szklarniowego ( Phytoseiulus persimilis ),
• dobroczynka kalifornijskiego ( Amblyseius californicus )
• pryszczarka przędziorkojada (( Feltiella acarisuga )

Podstawowym warunkiem powodzenia zwalczania jest wczesne wykrycie obecności przędziorków na roślinie i właściwy wybór drapieżcy.

Dobroczynek szklarniowy ( Phytoseiulus persimilis )

Dorosły roztocz: ma wypukłe, czerwono zabarwione ciało i długie odnóża.
Jajo: owalne, przeźroczyste z lekkim odcieniem różowym, przytwierdzone do włosków na spodniej stronie liści albo składane na pajęczynie przędziorków.
Larwa i stadia nimfalne: jasnoróżowe, starsze jasnoczerwone.

Jest wyspecjalizowanym drapieżcą (ginie gdy brak jest przędziorków); ma wysokie zapotrzebowanie pokarmowe, dużą szybkość przemieszczania się, i wymaga wysokiej, powyżej 70% wilgotności powietrza (dla podwyższenia jego efektywności wskazane jest częste zraszanie roślin).

Zalecenia:
Bezpośrednio po stwierdzeniu pierwszych przędziorków należy stosować 25 dobroczynków/m 2 w ogniskach szkodnika i 3 dobroczynki/m 2 na pozostałych roślinach. Konieczna jest stała lustracja roślin i powtarzanie introdukcji w miarę potrzeby przez cały okres uprawy pomidorów.

Dobroczynek kalifornijski

osobnik dorosly		jaja dobroczynka kalifornijskiego w kolonii przedziorków

Dorosły roztocz: ma przeźroczyste, biało-pomarańczowo, później żółto zabarwione ciało, gruszkowatego kształtu i długie odnóża.
Jajo: podłużne, przeźroczyste lub koloru białego, przytwierdzone jest do włosków, wzdłuż nerwów na spodniej stronie liści albo składane na pajęczynie przędziorków.
Larwa i stadia nimfalne: podobne do osobników dorosłych są tylko nieco mniejszych rozmiarów.

Dorosłe drapieżne roztocze, nimfy i larwy są widoczne na spodniej stronie liścia, aktywnie poszukujące ofiar. Pokarmem preferowanym przez ten gatunek drapieżcy są przędziorki jednak w przypadku ich braku może odżywiać się innymi roztoczami, larwami wciornastków, zarodnikami grzybów, rosą miodową lub pyłkiem. Lepiej od dobroczynka szklarniowego znosi wyższą temperaturę i niższą wilgotność. Nadaje się do kontrolowania niskich populacji przędziorków.

Zalecenia:
Zapobiegawczo należy wprowadzać 2 szt. drapieżcy na 1 m² co 3 tygodnie, na początku pojawienia się szkodnika na roślinie należy podnieść liczbę wprowadzanych drapieżcy do 6 szt. na 1 m² .


Pryszczarek przędziorkojad ( Feltiella acarisuga )

Feltiella acarisuga - larwa

Feltiella acarisuga - poczwarka

Osobnik dorosły:drobna muchówka koloru różowo brązowego.
Jajo: wydłużone, jasno żółte są składane w kolonie przędziorka.
Larwa i stadia nimfalne:Beznogie, pomarańczowe larwy, w miarę rozwoju ciemnieją. Ostatnie stadium larwalne ma długość 2 mm .

Larwy przepoczwarczają się na liściach roślin w białym kokonie. Rozwój trwa 10 dni w temp. 27°C, 30 dni w temp 15°C. Samica wyszukuje dla potomstwa liczne kolonie przędziorka. Larwy pryszczarka w ciągu życia niszczą całe kolonie przędziorków, wysysając zawartość ich ciała. Są żarłoczne liczba zjedzonych szkodników zmienia się zależnie od ich zagęszczenia na roślinie. Drapieżca ten skutecznie likwiduje przędziorki występujące w dużej liczebności i w okresie upałów gdy powietrze w szklarni jest suche.

Zalecenia:

Po pojawieniu się pierwszych ognisk przędziorków zaleca się wprowadzenie 250 pryszczarków w ciągu kolejnych 3 tygodni. W przypadku gdy przędziorki rozprzestrzenione są w całej szklarni należy wprowadzić 250 pryszczarków / 1000 m² , introdukcję powtórzyć po 2 tygodniach. Larwy pojawiają się na roślinach po 7-10 dniach od momentu wprowadzenia drapieżcy. W przypadku zasiedlenia roślin przez przędziorki w okresie późnowiosennym i letnim lepsze wyniki uzyskuje się wprowadzając dobroczynka kaliforninskiego.